День "Охи" 

 

28 октября Греция отмечает свой национальный праздник – День "Охи" (День "Нет").
28 октября ежегодно отмечается как в самой Греции, так и греческими общинами
по всему миру.

В ночь с 27 на 28 октября 1940 года итальянский посол в Греции появился в дверях кабинета премьер-министра Иоанниса Метаксаса и передал телеграмму Муссолини, в которой Греции предлагалось сдаться на милость итальянскому диктатору безо всяких условий, сдать национальные позиции.

28 октября 1940 года, греческое правительство ответило решительным "нет" фашистской Италии, требовавшей предоставить ей плацдарм на территории Греции в качестве гарантий нейтралитета в разгоравшейся Второй мировой войне.

Утром 28 октября, греческое население, независимо от политиков, вышло на улицы, скандируя
“Охи”. С 1942 года этот день отмечается как день "Охи".

На ультиматум итальянского посольства было заявлено, что такой способ обращения расценивается как объявление войны Греции со стороны Италии, и в 6 утра с санкции итальянского парламента вооружённые силы начали оккупацию греческих территорий.

Так Греция вступила во вторую мировую войну. 28 октября 1940 года войска Италии вторглись из Албании на территорию Греции. Греки со всех уголков страны прибывали на линию фронта, армия заняла господствующие высоты и отбила натиск, а 14 ноября перешла в контрнаступление. В течение пяти месяцев греческая армия оказывала сопротивление во много раз превосходящим силам противника, ещё раз доказав миру, что в войне не всегда побеждает сила, численность, оружие и техника, важен ещё и дух народа. Греческая армия смогла не только остановить итальянцев, но и отбросила их войска в Адриатическое море.

Итальянский диктатор вынужден был просить помощи у союзников, и 6 апреля 1941 года в страну из уже оккупированной Болгарии вторглись гитлеровские войска. К 23 апреля совместными усилиями союзников греческая армия была разбита, и 27 апреля немцы заняли Афины. Уцелевшие греческие части вместе с англичанами обороняли колыбель цивилизации – остров Крит, однако в результате немецкой воздушно-десантной операции 20 мая 1941 года остров пришлось оставить. Греция была полностью оккупирована, что не означало полной капитуляции: остатки греческих войск продолжали сражаться с Вермахтом в Северной Африке, а с ноября 1942 года по всей Греции развернулось партизанское движение.

В октябре 1944 года немецкие войска были выведены из Греции, поскольку наступавшие на Балканах советские войска могли их блокировать, и в Грецию вошли англичане.

 

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν
σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά.
Με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν,
μας ανάψαν φωτιές στα χωριά.
Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν
και ξανάρθε σε μας λευτεριά.
Για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν,
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Νέα δύναμη το έθνος θα πάρει
σαν και πριν να βαδίσουμε εμπρός
κι ο καινούργιος στρατός με καμάρι
θα σταθεί των συνόρων φρουρός
Όλη ορθή μες στον ήλιο προβάλει
και ψηλά το κεφάλι κρατεί
μια πατρίδα πολύ πιο μεγάλη,
μια πατρίδα πολύ πιο τρανή

 

Ο ΔΡΟΜΟΣ
(Μ. Λοϊζος - Κ. Μητροπούλου)
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.
Ήταν μια λέξη μοναχά :"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"
είπανε, όμως πως την έγραψαν παιδιά.

Ύστερα κύλησ' ο καιρός κι η Ιστορία,
πέρασε εύκολ' απ' τη μνήμη στην καρδιά.
Ο τοίχος έγραφε 'Μοναδική Ευκαιρία !
Εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά !'

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο, στοιχήματα, καυγάς.
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.

 

ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ
(Μ. Ρασούλης)
Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στην Λευτεριά.
Εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
-σάμπως φταις και συ καημένη-
και στην Αθήνα μέσα ζει στην ξενιτιά.

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω.
Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσει πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι.
M' εκβιάζεις μου κολλάς, σαν τον ξένο με πετάς,
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι.

Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά
-Οδυσσέα γύρνα κοντά μου-
που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά.
Καθένας είναι ένας που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά.

 

 

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
(Μ. Τραϊφόρος)
Μες τους δρόμους τριγυρνάνε,
οι μανάδες και ζητάνε ν' αντικρίσουνε
τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν,
στο σταθμό σαν χωριστήκαν να γυρίσουνε.

Μα για κείνους πού 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
και καμιά ποτέ ας μην κλάψει
κάθε πόνο της ας κλάψει κι ας ευχόμαστε.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Λέω σ' όσες ξαγρυπνάνε
και για κάποιον ξενυχτάνε και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια γνήσια Ελληνοπούλα δεν ταιριάζουνε.

Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε,
υπερήφανα ας πούμε σα Σουλιώτισσες.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Mε της Νίκης τα φτερά,
σας προσμένουμε παιδιά.

 

ΚΟΡΟΪΔΟ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

(Στίχοι: Γιώργου Οικονομίδη . τραγούδι: Σοφία Βέμπο)

«Με το χαμόγελο στα χείλη,
πάν’ οι φαντάροι μας μπροστά
και γίνανε οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατ’ η καρδιά τους δεν βαστά.

Κορόϊδο Μουσολίνι,
κανείς σας δεν θα μείνει,
εσύ και η Ιταλία,
η πατρίδα σου η γελοία,
τρέμετε όλοι το χακί.

Δεν έχει διόλου μπέσα
κι όταν θα μπούμε μέσα,
ακόμη και στη Ρώμη γαλανόλευκη
θα υψώσουμε σημαία ελληνική.

Βρέχει και κάτω από την τέντα,
δεν κάνουν βήμα προς τα μπρος
και γράφουν τ’ ανακοινωθέντα,
φταίει ο κακός καιρός.

Κορόϊδο Μουσολίνι,
κανείς σας δεν θα μείνει,
εσύ και η Ιταλία,
η πατρίδα σου η γελοία,
τρέμετε όλοι το χακί.

Δεν έχει διόλου μπέσα
κι όταν θα μπούμε μέσα,
ακόμη και στη Ρώμη γαλανόλευκη
θα υψώσουμε σημαία ελληνική»

 

28η Οκτωβρίου 1940

Πολεμούν στην Αλβανία όλοι για τη Λευτεριά ,
η Ελλάδα η αιωνία δε θα μείνει στη σκλαβιά .
Ολους τώρα μας ενώνει η Πατρίδα μας , παιδιά ,
Την Ελλάδα στεφανώνει πάλι η δόξα η παλιά .

Δόξα στην Ελλάδα , δόξα στ΄αθάνατα παιδιά ,
που δώσαν τη ζωή τους για την Ελευθεριά .
Δόξα στην Ελλάδα , δόξα στ΄αθάνατα παιδιά ,
που δώσαν τη ζωή τους για την Ελευθεριά .

Η Πατρίδα στα όπλα μας κράζει ,
όλοι εμπρός με γενναία καρδιά.
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή .

Δόξα στην Ελλάδα , δόξα στ΄αθάνατα παιδιά ,
που δώσαν τη ζωή τους για την Ελευθεριά .
Δόξα στην Ελλάδα , δόξα στ΄αθάνατα παιδιά ,
που δώσαν τη ζωή τους για την Ελευθεριά .