Выдающиеся греческие поэты

Греческие стихи с переводом

Μαρία Πολυδούρη

1   2

 

 

Κ’ ήταν μια νύχτα...

Κι ήταν μια νύχτα ωραία και στη ματιά σου
και στα τραγούδια σου . Ητανε γλυκιά
μια νύχτα στα τραγούδια τα παλιά σου
γεμάτη αστερια , νύχτα ξωτικιά

Η μόνη αγάπη μεσ΄ στη μοναξιά σου ,
τόσο όμορφη , τόσο υποβλητι΄κιά
έγινε πάθος μέσα στην καρδιά σου
μες στην καρδιά σου την ερημικιά

Αχ, τα παλιά τραγούδια σου που κλαίγαν
Κι ήτανε τόσο ανείπωτα γλυκά
Και τα ΄κρυβαν σεμνά και δεν το λέγαν

Αχ , τα παλιά σου τα τραγούδια που ΄ναι
θλιμμένα σαν αγάπης μυστικά ,
σαν άνθη δακρυσμένα που σιωπούνε

Была эта ночь прекрасная...

Была эта ночь прекрасная,
И в сердце и взгляде твоём,
Наполнена песнями старыми,
И звёздным ночным волшебством.

Только любовь в одиночестве вечном
Светила далёкой желанной звездой,
Стала мечтою в тоскующем сердце,
В тоскующем сердце, в келье пустой.

Ах, старые песни плакали,
Так сладко щемило в груди,
И скромно признание прятали.

Ах, старые песни плакали,
Печалясь, а тайны любви Хранить обещали цветы.

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

 

Κοντά σου

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είνε η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ’ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι’ ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι’ όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.

С тобою рядом

С тобою рядом не трубят шальные ветры,
С тобою рядом всё спокойствие и свет.
В сознании нашем кружатся моменты,
Но безнадёжных действий больше нет.

С тобою рядом тишина на смех похожа,
Былая нежность отражается в глазах.
Как только тему ты находишь разговора,
Взлетает радость на серебряных крылах.

С тобою рядом все печали расцветают,
Значеньем наполняя жизнь мою,
С тобою рядом всё, как пух, летает, Приносит свежего дыхания струю.

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

Με της σιωπής τα κρίνα...

Με της σιωπής τα κρίνα που λυγούνε
μέσα στα νικημένα μου τα χέρια
με τις σκέψεις που μάταια κυνηγούνε
η μια την άλλη πέρα από τ’ αστέρια,

Με τα μάτια που κάτι νοσταλγούνε,
κάτι που είναι αγνοημένο πλέρια,
σα να μη βλέπουν, σα να μην αλγούνε,
εξαϋλωμένα μάτια, μάτια αιθέρια,

Στέκω οραματισμένη και πιστεύω.
Δεν ξέρω τι πιστεύω. Ξεφυλλίζω
τα ποιήματά σου κι’ όλο μεσιτεύω.

Στη σκέψη σου και στη βουλή του απείρου.
Κι’ όπως ποτέ τα μάτια δε σφαλίζω
ξέρω πως πια δεν είνε απάτη ονείρου.

С молчаньем лилий, что поникли ...

С молчаньем лилий, что поникли
В руках  моих побеждённых,
С мыслями, что напрасно возникли
Одна за другой, обречённых,

С глазами, которые раньше
О чём-то таком тосковали,
Как-будто увидят дальше
Чего-то, что все исключали.

Стою в восхищении и верю,
И верю всему заочно.
Стихи полистав, проверю,

Найдётся ли в строчках изъян.
Глаза мне подскажут точно,
Что это уже не обман.

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

Χρυσάνθεμα

Ωχρή πορφύρα! Και το δάκρι μαγικό
πετράδι έχει γενή στη φορεσιά σας.
Τι κι’ αν φοράτε διάδημα βασιλικό
στη μαύρη χειμωνιά την ομορφιά σας.

Του ξανθού Ηλίου το φιλί διαβατικό
κι αν παίξη στα χρυσόξανθα μαλλιά σας,
δε θάναι ελπίδα, ούτε όνειρο θάναι γλυκό,
μόνο πιο κρύα θα νοιώστε τη χιονιά σας.

Ωχρή πορφύρα! Και ο βορηάς που το “ωσαννά”
σας τραγουδάει μ’ όλα τα λουλούδια,
τα φύλλα σας μαδάει πριν μαραθούν.

Κι όσα πετράδια η πάχνη αφήνει ταπεινά,
δοξαστικά όσα η θύελλα τραγούδια,
στην άχαρη καρδιά σας δάκρια ανθούν...

Хризантема

Бледный порфир! Волшебные слёзы
Стали кристаллами в складках парчи.
Что же с того, что несёшь ты корону
Своей красоты по задворкам ночи.

Солнечный луч, поцелуем мгновенным,
Если и высветлит пряди волос,
Он не подаст тебе новой надежды,
Будут холодными ночи без грёз.

Бледный порфир! Вам северный ветер
«славу» споёт и сорвёт лепестки
прежде, чем смогут завянуть они.

Сколько кристаллов вам иней оставит
робко, униженно, столько метель их
бессердечно на слёзы расплавит...

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

Βράδι

Καλώς το, που ήρθε το άφωτο βραδάκι
έτσι απαλό, σα χάδι, να μ’ αγγίξη
και τη σκέψη μου αγάλια να τραβήξη
στο σκοτεινό, στο ατέλειωτο δρομάκι,

Κει που όλες οι χαρές μου καρτερούνε
το πέρασμά μου εκείθε σιωπηλές,
ωραίες, ελκυστικές κι’ άπιαστες, λες
του ονείρου τα χρυσά φτερά φορούνε.

Καλώς το, που ήρθε σαν τη καλωσύνη
το κουρασμένο βλέμμα μου να σβήση
και την ψυχή μου ελεύτερη ν’ αφήση
ν’ απλωθή ως πέρα στη γαλήνη.

Вечер

Ну здравствуй, вечер, что пришёл с повинной,
И так старался ласки раздарить,
И мысль мою в объятья заманить,
И прогуляться по темнеющей тропинке.

Да так, как будто только и ждала
Пройтись по ней с восторгом молчаливым,
Прекрасной, радостной мечтой, неуловимой,
Одетой в тонкие прозрачные крыла.

Ну здравствуй, что пришёл и сделал милость -
Усталый взгляд прохладой погасил,
И душу на свободу отпустил,
Чтобы в спокойствии безбрежном растворилось.

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

Του φθινοπώρου η Ώρα...

Του φθινοπώρου η Ώρα έχει καθήσει
στην πόρτα μου. Το βλέμμα της υγρό
γεμάτο από απόκοσμο μεθύσι,
πλανιέται σε ασφοδέλων τον αγρό.

Τι σκέψη στη ματιά της νάχη ανθίσει,
τι ονειροπόλημα λυπητερό;
Στην όψη της σκιές έχουν μαδήσει
Κ’ είνε το στόμα της τόσο πικρό...

Μα όταν κατέβη το γαλήνιο βράδι
θα με καλέση αμίλητα, γλυκά,
να την ακολουθήσω στο σκοτάδι.

Το βήμα της βουβό και βέβαιο θάναι,
μα η πίστη μου θερμή, πως μυστικά
τα βήματά μου σένα ακολουθάνε.

Час осени стучится в мои двери...

Час осени стучится в мои двери,
О том, что плачет, я узнала по глазам,
И взгляд её, с остатком опьяненья,
Блуждает по нехоженным холмам.

Какие же мысли там часто бродили,
Какие фантазии меркли порой?
Вечерний наряд её тени покрыли,
И рот её горький такой...

Когда опустится осенний сладкий вечер,
И пригласит меня безмолвно, на ходу,
За ним последую я в эту темноту.

Шаги у осени спокойны и беззвучны,
Но вера моя будет горяча, увидишь,
Как с тобой мы будем неразлучны.

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

Αφιέρωση

Φίλε, του φθινοπώρου ήρθεν η Ώρα
Στην πόρτα μου έξω. Κίτρινο φορεί
στεφάνι από μυρτιά. Στα νικηφόρα
χέρια της μια κιθάρα θλιβερή,

Κιθάρα παλαιϊκή που κλει πληθώρα
μέσα της ήχους και ήχους. Ιερή
κοιτίδα. Κάθε πόνος, κάθε γνώρα
που ήταν γλυκιά και γίνηκε πικρή,

Ήχος μέσ’ στην καρδιά της αποστάζει.
Φίλε, του φθινοπώρου η Ώρα εκεί
στην πόρτα μου ήρθε δίχως να διστάζη

Και το κιθάρισμά της πότε πότε
σα νάτανε η φωνή σου η μυστική τους στίχους σου που μου τραγούδαες τότε.

Посвящение

Друг, час грустной осени настал.
Он у моей двери. Она венец надела
Из желтой мирты, и в руках
Гитара победительницы пела.

Старинные струны гитары рыдали,
Молилась и пела обитель святая
За каждую боль и за каждое знанье,
Что сладкими были и горькими стали.

Стук сердца осени за дверью затихал,
Он шел туда давно, не размышляя.
Друг, час этой осени настал.

Лишь редко-редко звук гитары долетал,
Как-будто голосом мне нежным напевая Твои стихи, что ты когда-то мне читал.

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

Κ’ ήρθε μοιραία...

Κ’ ήρθε μοιραία του φθινοπώρου η Ώρα
ανάμεσό μας στάθη σκυθρωπή,
μας άφησε τ’ ανταλλαγμένα δώρα
και το γιατί χωρίς να μας το πη

Μας έρριξε στο δρόμο προς τη χώρα
με γρήγορο το χέρι ως αστραπή.
Μαζί στον κόσμο μα μονάχοι τώρα,
μια μοναξιά σαν τάφου σιωπή.

Μόνο έφτανε ο αχός του τραγουδιού σου,
μια ανάστερη νυχτιά χωρίς πνοή.
- Αχ, πούνε η νύχτα εκείνη του παλιού σου

Του τραγουδιού, μια προσμονή κρυμμένη;
Μ’ έφτανε ο αχός... Δε σώνεται η ζωή
όταν του τάφου η πόρτα είνε ανοιγμένη.

Эта осень, в одеяньях ярких...

Эта осень, в одеяньях ярких,
Нас расставила по-одному,
Принесла для обмена подарки,
Никому не сказав - почему.

По улицам притихшим разлетелись,
Как гром небесный, посреди весны.
Везде мы вместе, но на самом деле
Мы в одиночестве холодной тишины.

Лишь только музыка твоей печальной песни
Сюда доносится в безмолвной духоте.
Ах, где же ночь, когда твой голос прежний,
Споёт со счастьем песню о судьбе?

Мне музыка печально напевает
о том, что поздно - жизни не спасти.
Похоже, дверь «туда» уже открыта, да и дорогу видно впереди.

перевод Svetlana Xenouli   Светлана Ксенули

 

1   2