Слова. Том I - "С болью и любовью о современном человеке"

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - ГЛАВА 1  

 

Η απομάκρυνση από τον Θεό
είναι κόλαση

Δεν θυμάμαι μέρα να μην έχει παρηγοριά θεϊκή. Διακοπές γίνονται μερικές φορές και τότε νιώθω άσχημα, και έτσι μπορώ να καταλάβω πόσο άσχημα ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι
απαρηγόρητοι, γιατί είναι απομακρυσμένοι
από τον Θεό.

Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μπορεί να μην έχει κανείς τίποτα, άμα έχει τον Θεό, δεν θέλει τίποτε!
Αυτό είναι!

Ενώ, αν τα έχει όλα, άμα δεν έχει τον Θεό, είναι μέσα
του βασανισμένος.
Γι' αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάσει τον Θεό, Μόνον κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε
μακριά από τον γλυκύ Ιησού.
Όταν ο άνθρωπος από παλιάνθρωπος γίνει άνθρωπος, βασιλόπουλο, τρέφεται με την θεία ηδονή, με την ουράνια γλυκύτητα, και νιώθει την παραδεισένια αγαλίαση, αισθάνεται από 'δω ένα μέρος της χαράς
του Παραδείσου.

Από την μικρή παραδεισένια χαρά καθημερινά προχωράει στην μεγαλύτερη και αναρωτιέται αν υπάρχει κάτι ανώτερο στον Παράδεισο από αυτό
που ζει εδώ.

Είναι τέτοια η κατάσταση που ζει, που δεν μπορεί να
κάνη καμμιά εργασία.
Τα γόνατά του λυγίζουν σαν λαμπάδες από την θεία
εκείνη θερμότητα και γλυκύτητα,
η καρδιά του σκιρτάει και πάει να σπάσει τους
τσατμάδες, για να φύγει,
γιατί η γη και τα γήινα της φαίνονται χαμένα
πράγματα.

Ο άνθρωπος πρώτα είχε επικοινωνία με τον Θεό. Μετά όμως, όταν απομακρύνθηκε από την Χάρη του Θεού, ήταν σαν έναν που ζούσε μέσα σε παλάτι και ύστερα βρέθηκε για πάντα έξω από το παλάτι και το έβλεπε
από μακριά και έκλαιγε.

Όπως το παιδάκι, όταν απομακρυνθεί από την μάνα του, υποφέρει, έτσι και ο άνθρωπος, όταν απομακρυνθεί από τον Θεό, υποφέρει, βασανίζεται.
Η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό είναι
κόλαση.

Ο διάβολος κατόρθωσε να απομακρύνει τους ανθρώπους τόσο πολύ από τον Θεό, ώστε να φθάσουν στο σημείο να λατρεύουν τα αγάλματα και να θυσιάζουν τα παιδιά τους στα αγάλματα. Φοβερό! Και που τους βρίσκουν τόσους θεούς οι δαίμονες!
Θεός Χαμώς ... Μόνον το όνομά του να ακούσης, φθάνει! Ο πιο βασανισμένος όμως είναι ο διάβολος, γιατί είναι ο πιο απομακρυσμένος από τον Θεό,
από την αγάπη.

Αλλά, αν φύγει η αγάπη, μετά είναι κόλαση.
Αντίθετο της αγάπης τι είναι;
Η κακία, κακία ίσον βάσανο.

Ένας που είναι απομακρυσμένος από τον Θεό, δέχεται
την δαιμονική επίδραση.
Ενώ αυτός που είναι κοντά στον Θεό, δέχεται την θεία
Χάρη.
Όποιος έχει Χάρη Θεού, θα του δοθή και άλλη. και όποιος έχει λίγη και την περιφρονεί, θα του αφαιρεθή
και αυτή.

Η Χάρις του Θεού λείπει από τους σημερινούς
ανθρώπους, γιατί με την αμαρτία πετάνε και την λίγη
που έχουν.
Και όταν φύγει η θεία Χάρις, ορμούν όλοι οι δαίμονες
μέσα στον άνθρωπο.

Ανάλογα με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό οι άνθρωποι αισθάνονται σ' αυτήν την ζωή
στενοχώρια και στην άλλη ζωή θα ζουν την αιώνια
στενοχώρια.

Γιατί από αυτήν την ζωή γεύεται κανείς, σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με το πόσο ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου.
Ή θα ζήσουμε ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου από εδώ, και θα πάμε και στον Παράδεισο,, ή θα ζήσουμε ένα μέρος της κολάσεως και -Θεός φυλάξοι!-
θα πάμε στην κόλαση.

Παράδεισος ίσον καλοσύνη..
Κόλαση ίσον κακοσύνη.

Κάνει κανείς μια καλοσύνη, αισθάνεται χαρά. Κάνει μια στραβοξυλιά, υποφέρει. Όσο περισσότερο καλό κάνει, τόσο περισσότερο αγάλλεται. Όσο περισσότερο κακό κάνει, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή του.

Ο κλέφτης νιώθει χαρά; δεν νιώθει χαρά. Ενώ αυτός που κάνει καλοσύνες νιώθει χαρά.

Και να βρει κανείς κάτι στον δρόμο,
αν το κρατήσει και πη ότι είναι δικό του, ανάπαυση
δεν θα έχει!
Ούτε ξέρει σε ποιον ανήκει ούτε αδίκησε κάποιον
ούτε το κλέβει, και όμως δεν αναπαύεται.
Πόσο μάλλον να το κλέψη!

Ακόμη και όταν κανείς λαμβάνει, πάλι δεν νιώθει την χαρά που νιώθει όταν δίνει.
Πόσο μάλλον όταν κλέβει ή όταν αδικεί, να νιώθει
χαρά!

Γι' αυτό, βλέπεις, οι άνθρωποι με την αδικία τι πρόσωπα έχουν, τι γκριμάτσες κάνουν!

 

Отходя от Бога, человек испытывает
адскую муку

Я не помню дня, в который не испытывал бы божественного утешения. Перерывы иногда бывают, и тогда я чувствую себя плохо. Таким образом, я в состоянии понять, насколько плохо живет большинство людей. Они отошли от Бога и поэтому лишены божественного утешения.

Чем дальше человек отходит от Бога, тем ему
труднее.
А если иметь Бога, то можно не иметь ничего
больше - и ничего больше не желать.

Все дело в этом. Если же у человека есть все, но нет Бога, то он испытывает внутренние мучения.
Поэтому, насколько возможно, нам необходимо приблизиться к Богу. Только близ Бога человек находит радость - настоящую, вечную. Живя вдали от Сладкого Иисуса, мы пьем горькую чашу.
Когда ветхий человек становится человеком - сыном царским, он питается божественным наслаждением, небесной сладостью и переживает райское радование, уже в этой жизни отчасти ощущает райскую радость.

От меньшей райской радости человек каждый день переходит к большей и большей. Он задается вопросом: "Неужели в раю есть что-то выше того,
что я переживаю сейчас?"

Он переживает такое состояние, что не может заниматься никаким делом. От этой божественной теплоты и сладости его ноги гнутся в коленях, словно свечи. Его сердце захлебывается, трепещет от радости, хочет прорвать тонкую глиняную перегородку грудной клетки и улететь - потому что земля и все земное кажутся сердцу ничего не
стоящими пустяками.

Вначале человек находился в общении с Богом. Однако после он отошел от Бога и стал чувствовать себя так, как если бы сначала он жил во дворце, а потом, навсегда оказавшись за дворцовыми воротами, смотрел на дворец издали и плакал.

Как страдает ребенок, находясь вдали от матери, так страдает, мучается человек, удалившийся
от Бога.
Отходя от Бога, человек испытывает
адскую муку.

Диаволу удалось увести человека от Бога
так далеко, что люди стали поклоняться истуканам и приносить в жертву этим истуканам своих детей. Как же это страшно! И вот ведь бесы: откуда
они их только откапывают, стольких "богов"?
"Бог" Хамос ... Одно имечко услышишь - уже хватит! Однако больше всех мучается сам диавол -
ведь он отошел от Бога,
от любви дальше всех.

Но если уходит любовь, то начинается адская мука. Что противоположно любви? Злоба.
А злоба и мучение - это одно и то же.

Тот, кто отошел от Бога, принимает бесовское воздействие, тогда как тот, кто живет с Богом, приемлет божественную Благодать. Благодать Божия приложится тому, кто ее имеет. А если человек имеет немного Благодати, но обращается с ней без должного благоговения, то у него отнимется и то немногое, что у него есть.

Современным людям не хватает Благодати Божией, потому что, греша, они отбрасывают от себя и те
крохи Благодати, которые имеют. А когда уходит
божественная Благодать, в человека яростно устремляются все бесы.

В соответствии с тем, насколько люди отошли от Бога, они чувствуют огорчение в этой жизни. В жизни иной они будут переживать вечное
огорчение.

Насколько человек живет согласно воле Божией, настолько – еще в этой жизни - он в некоторой степени вкушает часть райской сладости.
Или уже в этой жизни мы будем отчасти переживать райскую радость и отсюда направимся в рай, или же мы будем отчасти переживать адскую муку и- упаси нас от этого Боже - попадем в ад.

Рай - это то же самое, что добро,
адская мука - то же самое, что зло.

Делая добро, человек чувствует радость. Делая грех - страдает. Чем больше добра делает человек, тем больше он радуется, чем больше делает зла, тем сильнее страдает его душа.

Чувствует ли радость вор? Какая там радость - ведь ее чувствует тот, кто делает добрые дела.

Тут вон даже если найдешь что-нибудь на дороге и поднимешь, сказав себе, что это вещь твоя - и то сразу потеряешь покой. Нашедший не знает, кто потерял эту вещь, он никого не обидел и не ограбил, однако покоя все равно лишается.
А что же говорить о воре!

Даже когда человек просто что-то принимает от другого - он не чувствует той радости, которую испытывает, когда сам что-то дает. А уж какая там радость, если воровать и обижать самому!

Поэтому посмотрите на тех, кто обижает и обманывает других: какие у них страшные
лица, как уродливо они гримасничают!

 

оглавление

 

 

 

Таблицы
спряжения
неправильных
глаголов
греческого языка